پیوندهای اجتماعی نیازمند تحکیم است و استوارسازی این رشته ها با کلّی گویی به دست نمی آید. باید نمونه هایی عملی و مصادیقی خاص و روشن ارائه شود تا علقه های دوستی و پیوندهای عاطفی استوارتر گردد و پایدار بماند و «سلام» یکی از این امور است.
سلام چراغ سبز آشنایی است. وقتی دو نفر به هم می رسند، نگاهها که به هم می افتد، چهره ها که رو در رو قرار می گیرد، نخستین علامت صداقت، مودّت و برادری، سلام دادن است. دو نفر را تصور کنید که به یکدیگر می رسند و آشنا و دوست هستند. در این برخورد بهتر است نخستین کلامشان چه باشد؟ آیا مناسب تر از سلام چیزی را سراغ دارید؟!
سلام نمودن، اطمینان دادن به طرف مقابل است که هم سلامتی و تندرستی تو را خواستارم و هم از جانب من آسوده و مطمئن باش که گزندی به تو نخواهد رسید. من خیرخواه تو هستم، نه بدخواه و دشمن تو. همچنین سلام نوعی تحیت و درود اسلامی است که دو مسلمان به هم می گویند. این معنای شعار اسلامی «سلام» است.
باری، سلام نام خدا و تحیت الهی و سفارش پیامبران و روش امامان است. به راستی سلام دادن به دیگری نه تنها از منزلت و جایگاه انسان نمی کاهد و هیچ گونه ضرر و زیانی را متوجه او نمی سازد، بلکه صفابخش و محبت آور است. به علاوه، نشانه ای از تواضع و نداشتن کبر و غرور می باشد.
